(Τεύχος 44 Αφιέρωμα σελ. 2 – 3)
Συνεχίζεται η πρωτοβουλία για τη διερεύνηση της
κατάστασης που επικρατεί στο ΣΣΕΤΕ!
ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΔΟΣ, ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΕΠΑΡΚΕΙΑ,
ΤΗΝ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ, ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ, TO ΚΥΡΟΣ, ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ
ΜΑΣ «ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗΣ»
Οι επικείμενες αρχαιρεσίες του Συλλόγου μας θα μας αφήσουν
ή θα μας βγάλουν από το τέλμα;
Πού πάμε;
(Γράφει ο πρώην Γεν. Γραμματέας του Σ.Σ.Ε.Τ.Ε. συνάδ. ΦΩΤΗΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ)
Σε μια περίοδο που,
ως συνταξιούχοι, ως οικογενειάρχες και ως πολίτες μιας χώρας, δεχόμαστε
πολλαπλά χτυπήματα, που υπονομεύουν τους
κόπους και τις κατακτήσεις μιας ολόκληρης ζωής, που διαβρώνουν την κοινωνική
μας θέση και μας προσβάλλουν ως προσωπικότητες, είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε.
Μας θεώρησαν
συνυπεύθυνους για το τεράστιο - έτσι τουλάχιστον μας είπαν - χρέος της χώρας,
τη στιγμή βέβαια που κανείς συνταξιούχος δεν γνώριζε το ύψος, τη σκοπιμότητα
και τους λόγους του δανεισμού της Ελλάδας.
Άλλοι ήταν οι
υπεύθυνοι για όλα αυτά και μέχρι τώρα κανείς υπουργός δεν έχει ελεγχθεί ούτε
για το πόσα και γιατί δανείστηκε, ούτε με ποιους όρους δέσμευσε τη χώρα.
Είναι γνωστές όχι
μόνο οι παλινωδίες του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για το ποσοστό του
χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ, αλλά και οι διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη της ΕΛΣΤΑΤ
για τον ίδιο λόγο - υπόθεση που έχει φτάσει
μέχρι τα Δικαστήρια.
Πώς να τα γνωρίζει,
λοιπόν, ο έρημος ο συνταξιούχος, που μια ζωή πλήρωνε φόρους και εισφορές και
σήμερα κινδυνεύει να μείνει χωρίς σύνταξη, ενώ από πάνω κινδυνεύει να του
πάρουν και το σπίτι; Που τρέμει για το μέλλον των άνεργων παιδιών του και δεν
έχει να πάρει ένα δώρο για τα εγγόνια του;
Πώς μπορούσε να φανταστεί ότι οι πολιτικοί, που του μιλούσαν για
ευημερία και πρόοδο, θα του φόρτωναν μια μέρα όλα τα σπασμένα - τα δικά τους
σπασμένα - και θα τον άφηναν στα κρύα του λουτρού;
Αργήσαμε, αλλά το
καταλάβαμε. Είμαστε μόνοι μας. Αυτοί,
που ψηφίζαμε και τους δίναμε την πλειοψηφία, μας πούλησαν. Οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές, δεν μπορούν
να υπερβούν τη φύση τους, που ήταν να
συντηρούν το κομματικό κράτος και να συντηρούνται και οι ίδιοι από αυτό.
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε. Αν δεν το κάνουμε, θα είμαστε
συνυπεύθυνοι, γιατί η σιωπή είναι συνενοχή.
Αλλά η φωνή μας θα
ακουστεί ακόμη πιο δυνατή, αν ενωθούμε παραμερίζοντας
όλους αυτούς, που είτε με πράξεις είτε με παραλείψεις βοήθησαν τη σημερινή
κατάσταση.
Παραμερίζοντας όλους τους συνταγμένους με τα κόμματα, που έφεραν ΔΝΤ
και Τρόϊκα, και μαζί μ’ αυτούς τα
μνημόνια και την καταστροφή της οικονομίας, του κοινωνικού κράτους, της υγείας,
της παιδείας. Τους ξέρουμε και
πρέπει να τους απομονώσουμε.
Όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να ενωθούμε σε ένα ενιαίο
ψηφοδέλτιο χωρίς ηγεμονισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες και να αναδείξουμε
εκπροσώπους, που θα αγωνιστούν όχι μόνο κατά της μνημονιακής πολιτικής, αλλά
και για την λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και την πάταξη του φασιστικού
κινδύνου, που τώρα τελευταία αποκτά επικίνδυνα χαρακτηριστικά.
Αθήνα, Σεπτέμβριος 2013
ΟΧΛΗΡΟΙ ΚΑΙ
ΑΣΧΗΜΟΝΟΥΝΤΕΣ
Γράφει ο παλαίμαχος
συνδικαλιστής συνάδελφος ΝΙΚΟΣ ΑΜΑΝΑΚΗΣ
Βαρέθηκα!!! Βαρέθηκα τις μεγάλες λέξεις με τους μικρούς λόγους. Μεγάλη η εποχή μας με
ανθρώπους εκπαιδευμένους στο ασήμαντο.
Στα μεγάλα ερωτήματα απαντούν με ασήμαντα επιχειρήματα. Έτσι μικραίνει η εποχή.
Παρά το ότι καμιά εποχή δεν παραιτείται κι
επιμένει να δίνει ευκαιρίες, αυτές πάνε χαμένες στο βάραθρο της ευτέλειας. Μπλεγμένοι στις μικρές συναλλαγές, δεν ακούμε όσα θα πρέπει, τυλιγμένοι στη φασαρία
του εαυτού μας. Με τη μεζούρα των υπολογιστών δεν υλοποιούνται ελπίδες, μήτε
πραγματώνονται ανατροπές.
Γέμισε ο κόσμος μικρότητες με ύφος σπουδαίου,
όπως θάλεγε και ο ποιητής Μιχ.Γκανάς: «Όλο
και πιο πολλοί και πιο οχληροί / φωνασκούντες / ασχημονούντες / αναλώσιμοι /
ανακυκλώσιμοι».
Στην περιδίνηση της ΕΡΤ, των
Εκπαιδευτικών, των Νοσοκομειακών Γιατρών, του ξεπουλήματος της δημόσιας
περιουσίας, της ανεργίας, της φτώχειας κλπ κλπ., ας ετοιμαζόμαστε για τη νέα «αναμόρφωση» του ασφαλιστικού συστήματος.
Άρχισαν ήδη τα παπαγαλάκια να προλειαίνουν
το έδαφος. «Ραγδαία επιδείνωση στα Ταμεία» γράφουν, για να δώσουν πάσα στους
πολιτικούς ηγέτες, χωρίς σχέδιο, χωρίς οργάνωση, χωρίς αιδώ, να ξανακατεδαφίσουν το ήδη κατεδαφισμένο
οικοδόμημα.
Και απέναντί τους, οι ικέτες συνδικαλιστές απτόητοι, χωρίς κάποιο ενδοιασμό,
συμμετέχουν – αν συμμετέχουν – σε διαδηλώσεις, εξαγγέλλουν μελλοντικούς αγώνες,
κάποιοι επαναλαμβάνουν ξέπνοοι εξατμισμένα
συνθήματα και επικαιροποιούν δήθεν την υπέρβαση με προτάσεις ανούσιες, που δεν αγγίζουν κανένα. Ελάχιστοι τους εμπιστεύονται, κανείς
δεν τους ακολουθεί κι αυτοί εμβριθώς ανακοινώνουν διάφορα βλακώδη, που φτάνουν
το πολύ μέχρι τον προθάλαμο της πραγματικότητας.
Θέλει
πολλή, πάρα πολλή δουλειά απ΄όλους μας το συνδικαλιστικό κίνημα, για να γίνει
δρώσα πραγματικότητα. Πληκτικό και
απογυμνωμένο σήμερα, αναγκάστηκε τελευταία να περάσει σαν πλασιέ εθνικισμού
στην περιοχή της υπεράσπισης της ΕΤΕ από εργαζόμενους και συνταξιούχους, για ν’
αποφευχθεί, λέει, ο…αφελληνισμός της. Όταν μας βάλανε στο ΙΚΑ, δεν κουνήθηκε (κυριολεκτικά) φύλλο! Όμως,
στην περίπτωση της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ, μας κάλεσαν να
βάλουμε πλάτη (θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου) μαζί με τον Λάτση και τους
άλλους δισεκατομμυριούχους (άπαντες αγαθών ηθών και προθέσεων), για να
διατηρηθεί η «Ελληνικότητα» της Τράπεζας!!
Μέχρι και ο κατά τα άλλα αξιοσέβαστος πρώην
Διοικητής κ. Γεώργιος Μίρκος επιστρατεύθηκε, για να μας διαβεβαιώσει ότι: «Κρατική παρέμβαση στη λειτουργία της Εθνικής
δεν υπάρχει…» (‘Μεταξύ μας’-τεύχος 137-σ.13). Και ο τελευταίος ανίδεος
γνωρίζει, κύριε Διοικητά, ότι αυτό δεν τόλμησε να το πει ή να το σκεφτεί
κανείς, ούτε στην πιο έντονη παλίρροια των σκέψεών του. Άλλωστε, στην όλη υπόθεση αυτή ήταν η ταμπακέρα.
Η βαθύτατη αποστροφή μου σε όλους αυτούς
τους αντιμνημονιακούς τύπους, που στηρίζουν με νύχια και με δόντια τη
λειτουργία ενός συστήματος απολύτως υπεύθυνου για την ανθρωπιστική
κρίση του λαού προς όφελος του κεφαλαίου, έγκειται στο ότι οι ημέτεροι, οι κολλάντζες, αυτή η λερναία
δυναστεία, που πάσχει από μισανθρωπισμό, δεν πιστεύει σε τί-πο-τε.
Παρακολουθεί την κατάρρευση σιωπηρά, κουνώντας υποτιμητικά το κεφάλι της, δεν
παύει να διατάζει πιστεύοντας, ταυτόχρονα, ότι θυσιάζει τις επιθυμίες της για
το καλό όλων μας και της πατρίδας. Με άλλα λόγια, δέχεται την άτεγκτη μοίρα της
και αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια.
Και επειδή το μέλλον προοιωνίζεται ακόμη
πιο άθλιο και πιο αποτρόπαιο (μείωση συντάξεων, επικούρησης, φόροι, χαράτσια,
ανεργία κτλ) από τα μέτρα, που πρόκειται να πάρει ο εσμός των κυβερνώντων, είναι άμεση ανάγκη να ξεφύγουμε από ψευδαισθήσεις.
Να ξεφύγουμε από το ρόλο του θύματος περιμένοντας να μας λυπηθούν. Ν’ αφήσουμε
κατά μέρος τις ευγένειες και τους καθωσπρεπισμούς. Μας έχουν πετάξει στην
αρένα και στην εξέδρα των επισήμων αναλύουν και γουστάρουν για τα χάλια μας.
Η απάντηση πρέπει νάναι σαν αυτή του μεγάλου Καραϊσκάκη: «Γενναιότατε αδελφέ
καπετάν Νικόλα, έλαβα το γράμμα σου. Είδα όσα με γράφεις. Έχει και τουμπελέκια
ο που…… μου, έχει και τρουμπέτας. Όποια θέλω θα μεταχειριστώ. Ταύτα εις
απάντηση του γράμματός σου». Γαρδίκι τη 15η Απριλίου 1824.
Πότε και πώς θα
αντιδράσουμε για να προστατευτούμε;
ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ
ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΙ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ!!!
Πρέπει επιτέλους οι «κυβερνώντες» να καταλάβουν ότι στην
Ελλάδα κατοικούν και έντιμοι, πάντα συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και αξιοπρεπείς πολίτες συνταξιούχοι, των οποίων η διαχρονική συμβολή και προσφορά
σε όλους τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής, θεσμικής, οικογενειακής και
πολιτιστικής ζωής της χώρας μας είναι ανεκτίμητη.
Γι’ αυτό, δεν
επαιτούν, αλλά απαιτούν από την πολιτεία το σεβασμό και την αναγνώριση, που
δικαιωματικά τους ανήκουν. Είναι,
πλέον, επιτακτική η ανάγκη να αντιληφθούν οι
μαριονέτες των κατοχικών μνημονίων, ότι η υπομονή και η ανοχή των 2.500.000 Ελλήνων συνταξιούχων, που αδικούνται κατάφωρα, έχουν εξαντληθεί.
Γι’ αυτό, προειδοποιούμε για τελευταία φορά, ότι δεν θα ανεχτούμε από κανένα να
μας υποτιμά, να μας λοιδορεί, να μας οδηγεί στην ταπεινωτική εξαθλίωση. Δηλώνουμε ότι
ήδη έχουμε ξεκινήσει τις διαδικασίες συγκρότησης και ενεργοποίησης, σε κάθε
γωνιά της χώρας μας,
του μεγάλου κοινωνικού κινήματος των
καταξιωμένων, αξιοπρεπών και αποφασισμένων συνταξιούχων!
Δηλώνουμε
ότι από εδώ και πέρα θα πρέπει να αισθανθούν την έντονη αγωνιστική παρουσία μας σε όλα τα επίπεδα, που μας
ενδιαφέρουν και μας αφορούν!
Στην
αντισυνταξιουχική λαίλαπα…πού είναι η συνδικαλιστική ασπίδα;
Ο μέχρι σήμερα
συμβατικός συνταξιουχικός συνδικαλισμός, που είχε ως κύριο και ίσως μοναδικό
στόχο τη σύσφιξη των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των μελών του συλλόγου μας, έχει από τα πράγματα ξεπεραστεί. Όλα σχεδόν τα κατοχυρωμένα, δεδομένα,
νόμιμα και απαραβίαστα ασφαλιστικά μας δικαιώματα αμφισβητούνται και
καταστρατηγούνται. Οι συνεχιζόμενες παράνομες παρακρατήσεις από τις συντάξεις
μας δεν ανατρέπουν απλά και αμετάκλητα τον προγραμματισμό ολόκληρης της ζωής
μας, αλλά έχουν γίνει ο καθημερινός εφιάλτης για εμάς και για τις οικογένειές
μας. Η αβεβαιότητα για το τι θα συμβεί στο αμέσως προσεχές μέλλον μας οδηγεί
αναπόφευκτα στην απελπισία, στην ταπείνωση και στην απόγνωση. Δεν είμαστε αριθμοί, είμαστε
καταξιωμένοι, έντιμοι, συνεπείς και αξιοπρεπείς πολίτες και δεν πρόκειται ποτέ
να αποδεχθούμε τη θεωρία του «σφάξε με,
αγά μου, ν’ αγιάσω».
Γι’ αυτό, σήμερα απαιτείται
η ύπαρξη συγκροτημένων, αξιόπιστων και αξιόμαχων συνταξιουχικών συνδικαλιστικών οργανώσεων (πρωτοβάθμιων,
δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων) στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεών μας και της
υπεράσπισης των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, έχουμε
ανάγκη από συνδικαλιστικές οργανώσεις, που να ενώνουν, να εμπνέουν και, κυρίως,
να ενδιαφέρονται και να αγωνίζονται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, που
ταλανίζουν τους συναδέλφους μας. Αντίθετα, στο Σύλλογό μας κυριαρχούν ο ευδαιμονισμός,
ο οχαδερφισμός, η φυγοπονία και η ουσιαστική αποστασιοποίηση των πάντων από τα
πάντα.
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΡΕΚΛΟΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ Σ.Σ.Ε.Τ.Ε.
Από την επομένη των
αρχαιρεσιών ξεχάσατε τις υποχρεώσεις σας προς τους συναδέλφους, που σας
εξέλεξαν.
Σ’ αυτήν τη συγκυρία φαίνεται καθαρά η
ανετοιμότητα, η ανευθυνότητα και η πλήρης ανεπάρκεια των 5 συστημικών - κατεστημένων παρατάξεων του Δ.Σ. του
Συλλόγου μας, που συνεχώς περί άλλων τυρβάζουν. Ειδικότερα, λόγω των εξαρτήσεών
τους, επιδίδονται σε αποπροσανατολιστικό εφησυχασμό, βρίσκονται μονίμως σε
ουσιαστική αδράνεια με εξαίρεση τα ψηφοθηρικά τσιμπουσάκια, τις πίτες, τα τέϊα,
τις εκδρομές κτλ. Παράλληλα, επιδίδονται σε
κάποιες αμφίσημες βυζαντινολογίες, καθώς και σε ολίγες περιστασιακές
ανώδυνες κορώνες για το θεαθήναι. Επί της ουσίας: μηδέν από μηδέν, μηδέν. Και όμως, με τις δυνατότητες,
που υπάρχουν λόγω του μηχανισμού και της ισχυρότατης οικονομικής θέσης του
Συλλόγου (από τις υπέρογκες συνδρομές,
που εισπράττουν κάθε μήνα από όλους μας - παρά την κρίση), πολλά θα
μπορούσαν να κάνουν ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν για την υπεράσπιση των
ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
Ας κάνουμε όλοι μαζί μια νέα αρχή. Κύριοι του Δ.Σ.
σταματήστε επιτέλους να παριστάνετε τους εκπροσώπους των 12.000 συναδέλφων μας.
Σταματήστε να παριστάνετε ότι ενδιαφέρεστε για τα προβλήματά μας. Σταματήστε να
μας παραμυθιάζετε ότι δήθεν «αγωνίζεστε σκληρά», για να προασπίσετε τα
ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Σταματήστε να
μας παραπλανάτε, να μας αδρανοποιείτε και να μας εξαπατάτε.
Τελικά, στο παρά
πέντε της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης και καταστροφής όλων όσων με πολλούς αγώνες
και θυσίες κατακτήσαμε, οφείλουμε να συνεργαστούμε,
να δείξουμε στους φωστήρες του Δ.Σ., ότι δεν κατέχουν την μοναδική αλήθεια, ότι
υπάρχουν και άλλες επιλογές πέρα από την αδιαφάνεια, τον παραγοντικό και τον
οσφυοκαμπτικό συνδικαλισμό της υποτέλειας, του συμβιβασμού και των πελατειακών
σχέσεων. Είναι η επιλογή του κοινωνικού διεκδικητικού συνδικαλισμού, που
απορρίπτει τις γνωστές εξαρτήσεις δεσμεύσεις και δουλείες από κυβέρνηση
εργοδοσία και κόμματα.
Συνάδελφοι, επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι, βάλτε πλάτη
μαζί μας για την ανασύσταση του υγιούς, διεκδικητικού, δημοκρατικού, πραγματικά
ενωτικού, μαζικού, διαφανούς και, κυρίως, ανεξάρτητου κοινωνικού συνδικαλισμού,
δηλαδή προσανατολισμένου πρώτα και κύρια στις ανάγκες και στα προβλήματα, που
αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί μας.
ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ Σ.Σ.Ε.Τ.Ε.: ΤΟ «ΜΕΤΑΞΥ
ΜΑΣ»
Το «Μεταξύ μας», ενώ χρηματοδοτείται από τις συνδρομές
όλων των συναδέλφων, κατάντησε να εκφράζει και να προπαγανδίζει τις «απόψεις»
του Προέδρου και ελαχίστων μελών του 5παραταξιακού Δ.Σ. Ας θέσουμε υπόψη των συναδέλφων μας μερικά
παραδείγματα:
1. Στο Μεταξύ μας Νο136
(σελίδα 13 τελευταία παράγραφος), ο
Πρόεδρος Κ. Ε. Μαύρος από τη μια σωστά ζητά ενότητα και συμμετοχή στην
συλλογική προσπάθεια γιατί …κανένας δεν
περισσεύει!!! Από την άλλη, όμως, αγνοεί
προκλητικά τις έγγραφες προτάσεις - προσκλήσεις μας, καταχρηστικά και
αντιδεοντολογικά εμποδίζει την παράσταση της Πρωτοβουλίας και της Ενιαίας
στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. και στις επιτροπές του Συλλόγου, απαγορεύει να
αναρτούν έντυπα στα γραφεία του συλλόγου και τις αποκλείει από το περιοδικό
(αλλά, άμα μία (1) φορά το χρόνο
επιτρέπει να αρθρογραφούν, τις υποτιμά ρατσιστικά,
γιατί διαθέτει 1 σελίδα αντί 2 όπως κάνει στις άλλες κινήσεις). Αντίθετα, το
Δ.Σ. κρίνει, ότι περισσότερο «ενδιαφέροντα και αγωνιστικά» είναι τα θέματα (στο
Μεταξύ μας 136) για το Άγιο Όρος, την αναρρίχηση, τις πίτες (σελίδες
30,31,32,33). Εξάλλου, πολλά περισσότερα γράφονται για την ΕΤΕ, τη Eurobank κ.τ.λ. (σελ. 1,2,3,4,5,11.17,20,21,24,25,36) παρά για τα
ασφαλιστικά μας θέματα. Αυτό το «Μεταξύ
μας», που πληρώνεται από τις συνδρομές όλων μας, πρέπει να αλλάξει. Να μη
κάνει πλύση εγκεφάλου υπέρ της αδράνειας, που ευνοεί το κατοχικό κατεστημένο
και τους απανταχού πρόθυμους εκχωρητές των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
Βλέπετε, οι μαριονέτες ενοχλούνται, όταν κάποιοι ξεφύγουν από τον έλεγχο και
αναπτύξουν μια ανεξάρτητη και ουσιαστική δραστηριότητα. Φοβούνται μήπως τους χαλάσουμε τη σούπα και τη
νιρβάνα τους. Τρέμουν τη σύγκριση.
2. Στο Μεταξύ μας Νο137
το Δ.Σ. αρνήθηκε να δημοσιεύσει την ανακοίνωση της ΟΣΤΟΕ (την αντικατέστησε
με μια χλιαρή επιστολή προς τον κ. Ροβέρδο Σπυρόπουλο), επειδή περιείχε τεκμηριωμένες καταγγελίες για την παράνομη
απαγόρευση της συμμετοχής των ασφαλιστικών ταμείων στην αύξηση του μετοχικού
κεφαλαίου της ΕΤΕ και ‘χάλαγε τη σούπα’ των πανηγυρισμών τους (σελίδες:1,3,4,5,12,13,14,15,16)
για δήθεν μάχες, που δήθεν κερδηθηκαν, για δήθεν διατήρησης της… ανεξαρτησίας της Τράπεζας, για δήθεν
αποφυγή του…αφελληνισμού της
(καθρεφτάκια και χάνδρες για τους ιθαγενείς - ΑΙΣΧΟΣ). Παράλληλα, είχαν το θράσος
να εξομοιώσουν την ηρωϊκή μάχη των χρεογράφων το 1943 και
την καθολική πανεθνική αντίσταση κατά των Γερμανών (σελίδες:17,18,19) με την προδοτική υποταγή στις καταστροφικές για
την χώρα μας επιλογές - διαταγές της τρόϊκα. ΝΤΡΟΠΗ.
Αυτές είναι οι
ανεξάρτητες δημοκρατικές αντιλήψεις και η προσήλωση των μελών του Δ.Σ. του
ΣΣΕΤΕ αποκλειστικά στα συμφέροντα των συναδέλφων μας. Μπράβο, μπράβο, να τους χαιρόμαστε και να
τους ξαναψηφίσουμε! Ή ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΧΡΙ
ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ.
Και, όμως, έχουμε καταθέσει προτάσεις για το ρόλο, που μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει το συνδικαλιστικό έντυπο του Συλλόγου μας
στους τομείς: α) της τεκμηριωμένης
προβολής των αιτημάτων μας, β) της
πλουραλιστικής ενημέρωσης των συναδέλφων μας για τα θέματα, που μας αφορούν, γ) της γνωστοποίησης των θεμάτων και
των αποφάσεων των συνεδριάσεων του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, δ) της παρουσίασης των απόψεων των υπερκείμενων συνδικαλιστικών
οργάνων, καθώς και όλων ανεξαιρέτως των συνδικαλιστικών κινήσεων, ε) της συλλογής και γνωστοποίησης
δικαστικών και υπουργικών αποφάσεων, εγκυκλίων κ.α., που μας ενδιαφέρουν, στ) της παροχής νομικών συμβουλών, ζ) της παρουσίασης διαφόρων ζωτικών θεμάτων
ειδικού και ευρύτερου ενδιαφέροντος (στοιχεία, έρευνες κ.τ.λ.), χωρίς βέβαια να
αποκλείονται και οι περιορισμένης έκτασης πολιτιστικές παρενθέσεις, που σήμερα,
όμως, καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του διαθέσιμου χώρου του εντύπου. (Τα
παραπάνω υπόψη του εκδότη και
Προέδρου του ΣΣΕΤΕ κ. Ε Μαύρου).
Η ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΕΞΟΔΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ;
Το Δ.Σ. του Συλλόγου να καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα
κατά της Τράπεζας, μόλις εξαγγελθεί η εθελούσια έξοδος. Να απαιτήσει την πλήρη
κάλυψη των ασφαλιστικών μας οργανισμών από τις πρόσθετες απώλειες, που θα
υποστούν τα ήδη κουρεμένα αποθεματικά τους λόγω και της νέας εθελουσίας.
Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι κάθε εθελούσια έξοδος
αποτελεί σταθμισμένη επιχειρηματική απόφαση, που ωφελεί την Τράπεζα και, ως εκ
τούτου, αυτή θα πρέπει να επωμισθεί το αντίστοιχο κόστος αντί να το μετακυλίει
στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους.
ΛΑΘΟΣ ΣΤΟ
ΛΑΘΟΣ
Οι παρακρατήσεις στις συντάξεις μας όχι μόνο είναι
παράνομες, αλλά υπολογίζονται και με λάθος τρόπο. Υπολογίζονται επί ενός
ανύπαρκτου πλέον φανταστικού ποσού, δηλαδή επί του συνόλου των συντάξιμων
αποδοχών, που λαμβάναμε το 2009, πριν αρχίσουν οι παρακρατήσεις. Κάποιος θα πρέπει
να εξηγήσει στους κυβερνώντες και στα συνδικαλιστικά τους ανδρείκελα ότι, όταν αυτοί πήγαιναν, εμείς γυρίζαμε.
ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΜΕΝΟΣ
ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ Ο.Σ.Τ.Ο.Ε.
Και στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται να εφαρμόζεται η
γνωστή πρακτική: ό,τι δεν μπορούμε να ελέγξουμε πλήρως, το καταστρέφουμε. Και
συγκεκριμένα:
1.
Αρνούνται να συνεργαστούν με την Ομοσπονδία μας σε σημείο, που φτάνει τα όρια
της έμμεσης υπονόμευσης του έργου και
της ίδιας της υπόστασής της.
2. Αρνούνται να δημοσιεύσουν στο περιοδικό του
Συλλόγου μας κείμενα της Ο.Σ.Τ.Ο.Ε.
3.
Αρνούνται να πληρώσουν στην Ομοσπονδία μας ολόκληρο το ποσό των συνδρομών, που
τους αναλογούν, με αποτέλεσμα να την καταδικάζουν σε οικονομική ασφυξία.
4.
Απαιτούν να εισπράξουν από την Ο.Σ.Τ.Ο.Ε. το ποσό των 300.000 ευρώ με την ψεύτικη και αναπόδεικτη αιτιολογία ότι δήθεν
τους τα χρωστάει, προκειμένου να της δώσουν το τελικό χτύπημα και να την
διαλύσουν.
5. Αποστασιοποιούνται
ή/και σαμποτάρουν την τροποποίηση του καταστατικού της ΟΣΤΟΕ, που στοχεύει στην
αναβάθμιση της λειτουργίας, του κύρους και της αποτελεσματικότητάς της, γιατί
φαίνεται ότι, μέσω της κατασυκοφάντησής της, μεθοδεύουν τη διάλυσή της.
Είναι γνωστοί αυτοί,
που πρωτοστατούν και καθοδηγούν τις παραπάνω απαράδεκτες και αντι-συνδικαλιστικές
ενέργειες. Εδώ, δεν πρόκειται για απόψεις, αλλά για σκοτεινές, κακεντρεχείς και
υποκινούμενες μεθοδεύσεις.
Επιτέλους, δεν είναι όλα καλά και τέλεια στην ΟΣΤΟΕ,
όπως είναι στον πρότυπο και παραδειγματικό για τη λειτουργία του ΣΣΕΤΕ, αλλά,
αντί να την καταστρέψουμε, ας τη βελτιώσουμε όλοι μαζί.
Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΕΙ ΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΟ ΜΗΝΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΕΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟΨΕΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΜΑΣ
Προγραμματίζουμε το συντονισμό και νέων ομαδικών αγωγών:
1. Για τις παρακρατήσεις από τις συντάξεις μας
2. Για τις μειώσεις στις συντάξεις μας όσων συναδέλφων
συνταξιοδοτήθηκαν μετά την 1/8/2008
3. Για τις αποζημιώσεις κατά την αποχώρηση από την
υπηρεσία
4. Για τη διακοπή των οικογενειακών επιδομάτων στους
χήρους, χήρες και στους διαζευγμένους.
Στην επόμενη εφημερίδα μας θα δημοσιεύσουμε άρθρο του
συναδέλφου μας συγγραφέα και πάντα ενεργού πολίτη ΑΡΗ ΑΝΤΑΝΗ.
Για άλλη μια φορά, η
ανυπαρξία του Συλλόγου ανέδειξε τη χρησιμότητα της ύπαρξης και λειτουργίας
της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥ.Π.Α.Δ.
ως σταθερού,
αξιόπιστου και αποτελεσματικού σημείου αναφοράς
για όλους τους
συναδέλφους μας.
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΓΩΝΙΑ
Ε Π Ι Σ Κ Η Ν Η
Σ
(Πράξη Τρίτη - Φινάλε)
Σκοτάδι.
Τέσσερα βήματα μπροστά
δύο αριστερά.
Ίσιωσε το κορμί του
και στάθηκε ακίνητος.
Το κλικ του προβολέα.
Άπλετο φως τον τύλιξε
σαν κόκκινος μανδύας.
Στράφηκε στο κοινό.
Η φωνή τραχιά, απόκοσμη
να οδηγεί τις λέξεις:
«Ζηλωτές και θιασώτες
των πεπραγμένων χειροκροτητές,
κλακαδόροι της εξέδρας,
των ψεύτικων θαυμάτων οπαδοί,
εκποιητές των πάντων,
εγκάθετοι και θαυμαστές,
της αλήθειας τιμητές».
Το κλικ του προβολέα.
Σκοτάδι
Πρόκειται για ένα από
τα πρόσφατα (2013) ποιήματα της κας Ρούλας Γρηγοριάδου – Χατζημηνά,
η οποία μας
εντυπωσίασε με την πρώτη ποιητική συλλογή της «Η Πίσω Πλευρά του Καθρέφτη»
(εκδ. Γαβριηλίδης),
που κυκλοφόρησε το 2012 και
περιελάμβανε 23 ενδιαφέροντα και
καλοδουλεμένα ποιήματα. Με την ποιότητα της δουλειάς της και τις ανεξάντλητες
εμπνεύσεις της, η ευαίσθητη και πολύ εύστοχη στις αναφορές της ποιήτρια αποκάλυψε το πολύπλευρο
ταλέντο, που έκρυβε μέσα της. Είναι σύζυγος του συναδέλφου, παλαίμαχου
συνδικαλιστή – αγωνιστή και επίσης ποιητή Ιορδάνη
Χατζημηνά.
Ευρωπαϊκή
δικαστική δικαίωση των κρατών,
που δεν
καλύπτουν τα χρέη των τραπεζών
Με ικανοποίηση χαιρετίζουμε την απόφαση του
δικαστηρίου της ΕΖΕΣ (Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών),
η οποία απορρίπτει όλες τις καταγγελίες, που
κατατέθηκαν από τις Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο κατά της Ισλανδίας στην
υπόθεση «Icesave» [1], σημειώνει σε άρθρο του ο Ερίκ Τουσέν, της οργάνωσης
CADTM, (Επιτροπή για την κατάργηση του χρέους του Τρίτου
Κόσμου).
Η απόφαση καθιστά σαφές ότι δεν είναι ευθύνη της
χώρας, στην οποία μια τραπεζική εταιρεία έχει την έδρα της, να καλύπτει τα
έξοδα των εγγυήσεων του τραπεζικού της συστήματος, καθώς και ότι ο μηχανισμός
του δίχτυ ασφαλείας πρέπει να χρηματοδοτείται από τις ίδιες τις τράπεζες.
Αυτό επιβεβαιώνει εμμέσως ότι η διαδικασία της
κανονικής εκκαθάρισης, όπως αυτή εφαρμόστηκε στη περίπτωση της «Landsbanki»
(μητρική της Icesave) είναι τελείως ορθή, όταν μια τράπεζα, ακόμα και
χαρακτηρισμένη ως «TBTF» (too big to fail, πολύ μεγάλη για να πέσει ), έχει
περισσότερα χρέη από τα περιουσιακά στοιχεία της.
Όμοια πρέπει να είναι η περίπτωση των περισσότερων
μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών, αν τα τοξικά στοιχεία ενεργητικού στους
ισολογισμούς τους καταγράφονταν στην πραγματική τους αξία.
Είναι το αντίθετο από αυτό, που έχει καθιερωθεί από το 2007 και την αρχή των
επαναλαμβανόμενων χρηματοπιστωτικών κρίσεων, για να σωθούν οι μεγαλομέτοχοι των
τραπεζών με τις πλάτες της κοινότητας.
Οι κυβερνήσεις των βιομηχανικών χωρών έδωσαν την εγγύησή τους προς τις τράπεζες
στο χείλος της χρεοκοπίας των χωρών τους, χωρίς αιτιολόγηση, χρησιμοποιώντας
δημόσια κονδύλια για τη διευκόλυνση των ταμειακών ροών των τραπεζών.
Την ίδια στιγμή, οι κυβερνώντες άρχισαν να
σφυρηλατούν την ιδέα, ότι το φταίξιμο ανήκε στο πληθυσμό. Αυτή η εκστρατεία
είχε και έχει ως στόχο να πείσει τους πολίτες, ότι πρέπει να αποδέχονται τις
μειώσεις στους μισθούς τους, την υποβάθμιση της κοινωνικής κάλυψης, την αύξηση
της ανασφάλειας και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας.
Οι λαοί δεν ευθύνονται και δεν συμφωνούν με τα
μέτρα λιτότητας, που τους επιβάλλονται.
Η απόφαση αυτή αποδεικνύει τη νομιμότητα της γνώμης των λαών και, ως εκ τούτου,
αποδεικνύει τον μη νομιμοποιημένο χαρακτήρα αυτών των μέτρων λιτότητας.
Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί να κρατά
την αναπνοή του περιμένοντας την ημέρα, που τα τοξικά στοιχεία του ενεργητικού
του θα ωριμάσουν και δεν θα μπορούν πλέον να κρυφτούν.
Τότε, θα ζητηθεί (ή μάλλον διαταχθεί) από τον πληθυσμό να το διασώσει και πάλι.
Οι κυβερνήσεις, μέσω των δομών που έχουν εφαρμοστεί έκτοτε, θα αναζητήσουν από
τις χρηματοπιστωτικές αγορές να δανειστούν τα ίδια τα δικά τους χρήματα και να
τα δώσουν πίσω στις τράπεζες, που κατέχουν τα τοξικά στοιχεία ενεργητικού.
Με την απόφαση της ΕΖΕΣ, γνωρίζουμε τώρα, ότι δεν
είναι οι λαοί (Ελληνικός, Ιρλανδικός, Πορτογαλικός ή άλλοι), που πρέπει να
πληρώσουν, και ότι η προθυμία των κυβερνήσεων να πράξουν με τον τρόπο, που
πράττουν, αποδεικνύει τη συνενοχή τους με τις τράπεζες.
Οι οικονομικές κρίσεις θα συνεχιστούν, εκτός εάν οι
τράπεζες απαλλοτριωθούν χωρίς αποζημίωση, κοινωνικοποιηθούν με λαϊκό και
δημοκρατικό έλεγχο και τεθούν στην υπηρεσία των αναγκών του πληθυσμού κι όχι
των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Είναι, επίσης, απαραίτητο να εντοπιστούν - μέσω του
λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους - όλα τα παράνομα ή μη νομιμοποιημένα
χρέη, συμπεριλαμβανομένων εκείνων, που προέρχονται από την διάσωση των
τραπεζών, για να ακυρωθούν.
.png)
.jpg)
