Όταν μας οδηγούν στην εξαθλίωση,ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ : Η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ
Στην διαδήλωση της 19ης Οκτωβρίου, η μεγαλύτερη και πιο ειρηνική της τελευταίας δεκαετίας, ο αριθμός των συνταξιούχων στην προ συγκέντρωση μπροστά στο Κεντρικό της ΕΤΕ ήταν δυσανάλογα μικρός. Πολλοί επικεφαλής παρατάξεων έριξαν την ευθύνη για τη μικρή συμμετοχή στους ίδιους τους συναδέλφους.
Πως είναι δυνατόν έλεγαν να εξαγγέλλονται τόσο σκληρά μέτρα, να μειώνονται συντάξεις, να επιβάλλεται βαριά φορολογία, να απολύονται χιλιάδες εργαζόμενοι, να φουντώνει η ανεργία, να ληστεύονται τα ασφαλιστικά ταμεία και οι συνταξιούχοι να μην αντιδρούν.
Η απάντηση είναι απλή. Οι συνταξιούχοι δεν εμπιστεύονται τους συνδικαλιστές.
Μα πως; θα αναρωτηθεί κάποιος. Οι ίδιοι δεν τους ψήφισαν;
Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος. Μετά την Μεταπολίτευση αναπτύχθηκε ραγδαία ένα ισχυρό διεκδικητικό κίνημα που είχε και σημαντικές επιτυχίες όπως το πενθήμερο, η κατοχύρωση του ωραρίου, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, η ίδρυση συλλόγων στις μικρές ιδιωτικές και ξένες τράπεζες κ.α.
Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου χρησιμοποίησε το Σ.Κ. για να εδραιώσει την εξουσία της. Τα συνδικάτα κομματικοποιήθηκαν, εμφανίστηκαν οι παρατάξεις, οι εργαζόμενοι χωρίστηκαν σε πράσινους, μπλε, κίτρινους, κόκκινους κλπ Οι ηγεσίες των συλλόγων δεν εξέφραζαν πια το σύνολο των εργαζομένων, αλλά τα κόμματά τους και την Κυβέρνηση.
Για να αλώσει τα συνδικάτα η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποίησε αθέμιτα μέσα (μαζικές προσλήψεις ημετέρων, προαγωγές, τοποθετήσεις, εξυπηρετήσεις κτλ) που υπονόμευσαν την εύρυθμη λειτουργία και την οικονομική θέση κρατικών επιχειρήσεων (π.χ. Ολυμπιακή). Το ίδιο έκανε και η ΝΔ όταν ήρθε στην εξουσία.
Αποτέλεσμα το Σ.Κ. να γίνει εξάρτημα της εκάστοτε Κυβέρνησης και οι ψηφοφόροι αντί να επιδιώκουν μέσω του συνδικάτου την προαγωγή συλλογικών διεκδικήσεων, να αναζητούν την προσωπική εξυπηρέτηση και το βόλεμα. .
Η κατάπτωση της σημερινής κοινωνίας, η έλλειψη αξιών, η αδιαφορία της νεολαίας οφείλεται σε πρακτικές και πολιτικές αυτής της περιόδου.
Δεν είναι τυχαίο ότι η βασική ηγετική ομάδα στο Σύλλογο, την ΟΣΤΟΕ και την ΟΤΟΕ απαρτίζεται από τα ίδια πρόσωπα εδώ και 30 χρόνια.
Δεν είναι τυχαίο ότι το Σ.Κ. χρησιμοποιήθηκε ως εφαλτήριο για την ανάδειξη βουλευτών και υπουργών εις ανταμοιβή των υπηρεσιών που προσέφεραν για την υποταγή του στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική.
Σήμερα η ηγεσία του Σ.Κ. έχει καταντήσει μια ελίτ, μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, κλεισμένη στο γυάλινο πύργο της, ασχολείται με ίντριγκες, παραγοντισμό, δημόσιες σχέσεις, προσωπικές ανελίξεις, ρουσφέτια και κομματισμό.
Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν τους πιστεύουν και δεν τους ακολουθούν.
Έχουν καταλάβει πια ότι για να σωθούν πρέπει να κινητοποιηθούν οι ίδιοι.
Και αυτό θα γίνει με την κατάργηση του παλιού απαξιωμένου συνδικαλιστικού – κομματικού μοντέλου και την αντικατάστασή του από ένα άλλο ανεξάρτητο – ουσιαστικά διεκδικητικό που θα ενώσει και θα εμπνεύσει τους συναδέλφους σε μια καθολική και οργανωμένη αντίσταση στα άδικα μέτρα και στη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο. Σε μια νέα πορεία που θα διασφαλίσει την αξιοπρέπεια που δικαιούμαστε έπειτα από θυσίες και προσφορά μιας ολόκληρης ζωής. Προς αυτήν την κατεύθυνση κινήθηκε και συνεχίζει να κινείται η Πρωτοβουλία.
Φώτης Δεληβοριάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου